Na današnji dan, 17. maja 1395. godine poginuo je Kraljević Marko, najstariji sin i naslednik kralja Vukašina, najpopularnija ličnost srpskih narodnih pesama.
Prema nepouzdanim podacima, poginuo je kao turski vazal u borbi protiv vlaškog vojvode Mirče na Rovinama.
U narodnim pesmama idealizovan je kao uzor junaštva i kao zaštitnik sirotinje od zuluma i nasilja.
Marko Mrnjavčević rođen je oko 1335. godine, a poginuo je 17. maja 1395. godine.
Poznatiji je kao Kraljević Marko, dejure bio je srpski kralj od 1371. do 1395. godine, dok je defakto vladao samo teritorijom u zapadnoj Makedoniji.
Prestoni grad u državi kralja Marka bio je Prilep.
Njegov otac, kralj Vukašin, bio je savladar cara Stefana Uroša V, čija je vladavina bila obeležena slabljenjem carske vlasti i osamostaljivanjem oblasnih gospodara u Srpskom carstvu, što je pospešilo njegov raspad.
Vukašinovi posedi obuhvatali su zemlje u Makedoniji, Kosovu i Metohiji.
On je 1370. ili 1371. godine krunisao Marka za „mladog kralja“, a ova titula uključivala je mogućnost da Marko nasledi Uroša na srpskom prestolu u slučaju da Uroš ne bude imao muških potomaka.
Oranje Marka Кraljevića
Vino pije Кraljeviću Marko
sa staricom Jevrosimom majkom,
a kad su se napojili vina,
majka Marku stade besjediti:
„O moj sinko, Кraljeviću Marko,
ostavi se, sinko, četovanja,
jer zlo dobra donijeti neće,
a staroj se dosadilo majci
sve perući krvave haljine;
već ti uzmi ralo i volove,
pak ti ori brda i doline,
te sij, sinko, šenicu bjelicu,
te ti hrani i mene i sebe”.
To je Marko poslušao majku:
on uzima ralo i volove,
al’ ne ore brda i doline,
već on ore careve drumove.
Otud idu Turci janjičari,
oni nose tri tovara blaga,
pa govore Кraljeviću Marku:
„More Marko, ne ori drumova!”
„More Turci, ne gaz’te oranja!”
„More Marko, ne ori drumova!”
„More Turci, ne gaz’te oranja!”
A kada se Marku dosadilo,
diže Marko ralo i volove,
te on pobi Turke janjičare,
pak uzima tri tovara blaga,
odnese ih svojoj staroj majci:
„To sam tebe danas izorao”.
