Solunski front u Prvom svetskom ratu nastao je kao pokušaj Saveznika da pomognu Srbiji u jesen 1915. protiv združenog napada Nemačke, Austrougarske i Bugarske.
Ekspedicija je došla prekasno i u nedovoljnom broju da spreči pad Srbije, a bila je otežana unutrašnjom političkom krizom u Grčkoj (Nacionalna šizma).
Na kraju je stvoren stabilan front, koji se prostirao od albanske obale Jadranskog mora do reke Strume, u kom su se međunarodne savezničke snage borile sa Centralnim silama.
Solunski front je ostao prilično stabilan, uprkos lokalnim akcijama, sve do velike savezničke ofanzive 14. septembra 1918, koja je rezultovala kapitulacijom Bugarske i oslobođenjem Srbije.
Poginuli vojnici na frontu sahranjeni su u sklopu srpskog vojničkog groblja na Zejtinliku u Solunu.
