Zahvaljujući agitaciji na terenu Nikodija Stojanovića Tatka, Kirila Mihajlovskog Grujice i drugih istaknutih pripadnika partizanskog pokreta, krajem 1941. i početkom 1942. godine formirane su partizanske desetine u više sela u Dobriču: u Azbresnici, Aleksandrovu, Baličevcu, Biljegu, Bučiću, Dešilovu, Dudulajcu, Devči, Donjoj Rasovači, Kovanluku, Krajkovcu, Lepaji, Rožini, Čuburi…
U više podjastrebačkih sela u dvorištima simpatizera partizana bile su iskopane zemunice za odmor posle akcija, lečenje ranjenih, kao i za skladištenje oružja i municije. Krajem 1941. i početkom 1942. godine sve češće su akcije partizana. Jedna od njih je napad Malojastrebačke čete na mramorski most, kada je on eksplozivom onesposobljen za saobraćaj.
Kao odgovor na te partizanske akcije, početkom februara 1942. pokrenuta je ofanziva protiv njih, u kojoj su učestvovali nedićevci i četnici Koste Pećanca. Podaci o odnosu snaga se razlikuju, zavisno od izvora. Po Mirčetiću, bilo je oko 3.000 nedićevaca i četnika, a partizana četiri puta manje. Borbe su se vodile od 1. do 3. marta 1942. u reonu Krajkovca i Čubure, a partizani su u toku njih mobilisali i jedan broj seljaka iz dobričkih sela.
Sredinom juna 1942. godine usledila je nova velika vojna akcija na partizane iz Dobriča, u kojoj je učestvovalo oko 3.000 bugarskih vojnika. Akcija je već bila planirana kad je na Debelom brdu zaseda partizana zaplenila automobil bugarskog komandanta 21. divizije, koji se nalazio u Prokuplju. Automobil je pronađen u Krajkovcu u toku operacija koje su počele 15. juna. U znak odmazde Bugari su u Krajkovcu spalili 24 kuće, a od meštana je sakupljen novac kao obeštećenje za automobil koji je nakon zaplene spaljen.
U avgustu 1942. pokrenuta je nova, takozvana Aćimovićeva potera. Njom je rukovodio Nedićev ministar unutrašnjih poslova Milan Aćimović, sa ciljem da se potpuno unište partizani u ovom delu Srbije. Za ovu ofanzivu bilo je angažovano oko 10.000 vojnika.
Aćimovićeva potera počela je 10. avgusta i trajala je do 18. septembra 1942. Verovatno zbog izdaje jednog partizana, u zemunici na Bačevištu na Malom Jastrepcu 13. avgusta bila je otkrivena grupa partizana. Njih petoro, među kojima i Nikolije Stojanović Tatko, izvršilo je samoubistvo, da ne bi živi pali u ruke neprijatelja. Nekoliko njih se predalo, od kojih su četvorica odmah streljani. Sledećeg dana tela ubijenih partizana bila su izložena na trgu u Prokuplju. Uhvaćeni partizani su mučeni u zatvorima u Prokuplju i Leskovcu, a zatim oterani u logor na Crvenom krstu i streljani.
Okršaji partizana sa Bugarima, nedićevcima i četnicima nastavljeni su i nakon Aćimovićeve potere. Tako je u noći između 7. i 8. oktobra 1942. godine stotinak partizana napalo bugarsku posadu koja je obezbeđivala mramorski most.
Krajem decembra 1942. Bugari su u Dudulajcu, Azbresnici, Krajkovcu, Kovanluku, Devči, Lepaji, Rožini, Oblačini, Dešilovu, Arbanascu, Gradištu i Balajncu ubili 65 seljaka pod optužbom da su saradnici partizana. Ubistvima su prethodila okupljanja seljaka na zborovima tokom noći, gde su ispitivani, tučeni i na različite načine zlostavljani. Mnoge su najpre izboli bajonetima pa ih onda dotukli mecima. U Krajkovcu je tada streljano 23 seljaka. Osim Krajkovčana, streljana su i 4 seljaka iz Vrćanovice i Klisurice. Najveći broj streljanih sahranjen je u dvorištu krajkovačke crkve.
