Na današnji dan, 22. maja 337. godine nove ere u Izmitu (Turska), umro je Konstantin Veliki, prvi rimski car koji je prihvatio hrišćanstvo u Rimskom carstvu, a 325. godine sazvao prvi hrišćanski sabor u Nikeji.
Konstantin Veliki (puno ime Flavije Valerije Aurelije Konstantin, lat. Flavius Valerius Aurelius Constantinus poznat i kao Konstantin I. ili Sveti Konstantin, u Pravoslavnoj crkvi Sveti ravnoapostolni Konstantin Veliki rođen je Nišu, rimskom Naissusu, 27. februara oko 272. godine, a umro u Izmitu (Turska) rimskoj Nicomediji 22. maja 337. godine.
Bio je pripadnik takozvane mlađe dinastije Flavijevaca, rimski vojskovođa i car.
Svojom beskrupuložnošću, ambicijom i političkom vizijom on će biti na pobedničkoj strani u godini šest careva (306.) i potom pobednik u najdužem građanskom ratu Rimskog Carstva između 306. – 324. godine (s oružanim primirjima).
Nakon pobede Konstantin menja politički sistem Rimskog Carstva s vojne anarhije 3. veka i Dioklecijanove tetrarhije, u sistem koji će kasnije dobiti ime cezaropapizam.
Mlađa dinastija Flavijevaca koja je dobila ovo ime zbog odluke Konstantina da uzme praenomen kao sastavni deo imena će ipak biti mnogo poznatija s imenom “Konstantinova dinastija” u čast ovog cara i njegovih reformi.
Zbog priznavanja 313. godine hrišćanstva Milanskim ediktom kao jedne od legalnih državnih religija, u prošlosti se Konstanin nazivao i trinaestim apostolom.
192
Po predanju, zajedno sa svojom majkom caricom Jelenom (Helenom/ lat. Flavia Iulia Helena Augusta) nalazi u Jerusalimu krst na kome je Isus Hristos bio razapet.
Godine 330. je na temeljima starog Bizanta sagradio grad zvan Novi Rim koji će posle biti poznat kao Konstantinopol, ili Carigrad, prestonica Istočnog Rimskog Carstva, a današnji je Istanbul.
