Lazar Laza Kostić bio je srpski književnik, pesnik, doktor pravnih nauka, advokat, poliglota, novinar, dramski pisac i estetičar, umro je 1910. god. u Beču u 69-oj godini, a sahranjen je na Pravoslavnom groblju u Somboru. Ostaće zapamćen kao jedan od najznačajnijih književnika srpskog romantizma.
Izabran je za člana Srpskog učenog društva 27. februara 1883, a za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 26. januara 1909.
Laza Kostić je rođen u vojničkoj porodici, otac mu se zvao Petar, a majka Hristina Jovanović. Imao je i starijeg brata Andriju, ali njega i svoju majku nije upamtio jer su preminuli dok je Laza bio beba.
Školovanje i rad
Osnovnu školu je učio u mestu rođenja, gde mu je učitelj bio Gligorije Gliša Kaćanski, a gimnaziju je završio u Novom Sadu, Pančevu i Budimu. Prava i doktorat prava završio je 1866. na Peštanskom univerzitetu.
Službovanje je počeo kao gimnazijski nastavnik u Novom Sadu, zatim postaje advokat, veliki beležnik i predsednik suda. Sve je to trajalo oko osam godina, a potom se, sve do smrti, isključivo bavio književnošću, novinarstvom, politikom i javnim nacionalnim poslovima.
Dvaput je zatvoran u Pešti, prvi put zbog lažne dostave da je učestvovao u ubistvu kneza Mihaila, a drugi zbog borbenog i antiaustrijskog govora u Beogradu na svečanosti prilikom proglašenja punoletstva kneza Milana.
Kad je oslobođen, u znak priznanja, bio je izabran za poslanika Ugarskog sabora, gde je, kao jedan od najboljih saradnika Svetozara Miletića, smelo radio za srpsku stvar. Potom živi u Beogradu i uređuje „Srpsku nezavisnost”, ali pod pritiskom reakcionarne vlade morao je da napusti Srbiju.
Na poziv kneza Nikole odlazi u Crnu Goru i tu ostaje oko pet godina, kao urednik zvaničnih crnogorskih novina i politički knežev saradnik. I tu je došlo do sukoba, pa se vratio u Bačku. U Somboru je proveo ostatak života relativno mirno, gde je deset godina bio predsednik Srpske narodne čitaonice koja i danas nosi njegovo ime.
U Pešti se 1892. godine susreo sa Nikolom Teslom kome je 1895. preporučio za ženidbu Lenku Dunđerski, u koju je i sam bio potajno zaljubljen. Interesantno je da je Tesla pored Lenke Dunđerski odbio i slavnu glumicu Saru Bernar.
Kostić je umro je 1910. god. u Beču u 69-oj godini, a sahranjen je na Pravoslavnom groblju u Somboru. Ostaće zapamćen kao jedan od najznačajnijih književnika srpskog romantizma.
Izabran je za člana Srpskog učenog društva 27. februara 1883, a za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 26. januara 1909.
Kostić je svoje književno stvaranje počeo u jeku romantizma, pored Zmaja, Jakšića i drugih vrlo istaknutih pisaca. Pa ipak, za nepunih deset godina stvaranja on je stao u red najvećih pesnika i postao najpoznatiji predstavnik srpskog romantizma.
U svojoj poeziji često se dotcao univerzalnih tema i ljudskih briga, posebno odnosa između čoveka i Boga, društva i bližnjih. Doprineo je stilskim i jezičkim inovacijama, slobodno eksperimentišući, često nauštrb jasnoće. Njegovo delo je bliže evropskom romantizmu nego bilo kom drugom srpskom pesniku njegovog doba.
Kostić je bio kontroverzna ličnost, pravu slavu postigao je tek nakon smrti. Danas je opšteprihvaćeno da je Kostić začetnik moderne srpske poezije. Bio je poznat po tome što je prkosio odevanjem, stavovima, kritikama i poezijom zbog čega su ga zvali „Ludi Laza“.
Nesrećna ljubav
Jelena Lenka Dunđerski, bila je najveća Lazina ljubav, posvetio joj je pesmu Santa Marija Dela Salute. Bio je prijatelj sa Lazarom Dunđerskim, patrijarhom jedne od najvažnijih srpskih plemićkih porodica u Austrougarskoj i zaljubljen u Lenku, njegovu mlađu ćerku, koja je bila 29 godina mlađa od njega. Pesnika nije očarala samo Lenkina lepota, već i njeno obrazovanje, zanimanje za umetnost, poznavanje jezika (nemački, francuski, mađarski). Do susreta sa Lazom već je odbila nekoliko bračnih ponuda, a potom nije htela ni da čuje za udaju. Ta ljubav se nikada nije ostvarila, a Lenka je umrla mlada u 25.oj godini, u Beču.
