Krajkovačko jezero je veštačka akumulacija nastala 1986. godine izgradnjom brane na Krajkovačkoj reci , levoj pritoci Južne Morave.
Ovaj kraj sa naseljem Krajkovac uz prelepu prirodu ima i bogatu istoriju koja obiluje važnim događajima, spomenicima, a tu su manastir i crkva koji vekovima okupljaju meštane kojih je u ovom kraju sve manje.
Jezero se nalazi na jugozapadnim padinama planine Mali Jastrebac, na oko dva i po kilometra severozapadno od sela Krajkovac, u opštini Merošina. U jezero se ulivaju Krajkovačka reka i Krivajski potok. Površina jezera je oko jedan kilometar kvadratni. Dugo je oko 1.600, a široko oko 600 metara.
Krajkovac je naselje u opštini Merošina u Nišavskom okrugu. Prema popisu iz 2002. godine u ovom naselju živelo je 607 stanovnika, dok je podatak iz 1991. nešto drugačiji i tada je bilo stotinak stanovnika više, 704.
U naselju Krajkovac živi trenutno 500 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 45,2 godina (42,9 kod muškaraca i 47,7 kod žena). U naselju ima 187 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,25. Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
Ovde se nalazi Predeo izuzetnih odlika Tatkova zemunica. Tatkova zemunica nalazi se na području planine Mali Jastrebac. Osnovnu vrednost ovog prostora predstavljaju nekoliko objekata: dve zemunice, spomen obeležje „Tatkova zemunica“, crkva Sv. Vrači, hotel „Mali Jastrebac“, odmaralište, česme i vikendice koje su okružene bukovo-hrastovim šumama.
Prostor zaštićenog prirodnog dobra se nalazi na teritoriji opštine Merošina, KO Deča, i zahvata površinu od 361,86 ha. SO Merošina je na sednici 1971. godine donela Rešenje o stavljanju pod zaštitu države područje planine Mali Jastrebac, a 2010. godine Zavod za zaštitu prirode proglasio za Predeo izuzetnih odlika. Zemunice kao osnovni delovi spomen kompleksa locirane su na dolinskoj strani Jasičkog potoka i drugog bezimenog potoka koji predstavljaju pritoke Krajkovačke reke. Šume su nekada zauzimale znatno veće površine na ovim prostorima ali su nakon Drugog svetskog rata izvršene seče na velikim površinama usled čega su je javili erozivni procesi. Bukva je najzastuljenija i zauzima čak 63% obrasle površine, dok mešovitih sastojina bukve i hrasta kitnjaka ima na 21% površine. Vremenom su zasađene i druge vrste poput smrče, bagrema, topole, duglazije, crnog i belog bora.
