U Beogradu je danas preminuo jedan od najznačajnijih domaćih pozorišnih reditelja Dejan Mijač (88), saopštilo je Jugoslovensko dramsko pozorište (JDP).
Mijač je, po završetku studija, 1957. dobio angažman u Narodnom pozorištu u Tuzl, gde je, za četiri sezone postavio na desetine predstava.
Potom je u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu, u narednih 13 godina, režirao niz zapaženih predstava klasičnog i savremenog repertoara.
Negova prekretnička režija bila je Pokondirena tikva Jovana Sterije Popovića 1973. “koja je predstavljala radikalan zaokret u odnosu na dotadašnja tradicionalna tumačenja ovog srpskog klasika”, navodi se u saopštenju.
Sistematično je nastavio da se bavi Sterijom tokom celog života i režirao i druge njegove drame.
Bavio se glumačkim pedagoškim radom u Novom Sadu, pri Dramskom studiju SNP-a, a potom prešao na Katedru za pozorišnu režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, gde je ostao do penzije.
Režije Vase Železnove, Gorkog i Nušićeve Pučine, bile su njegovi prvi radovi u JDP-u, u kojem je, iako nikad nije bio stalno zaposlen, s punim pravom smatran kućnim rediteljem.
Poput novosadske Pokondirene tikve, daljnji iskorak u tumačenju domaćih klasičnih dela bila je Pučina, koja je postala jedna od trajnih činjenica savremenog srpskog teatra.
Sa dolaskom Jovana Ćirilova na mesto upravnika JDP-a, Mijač je ostvario kontinuitet svojih velikih rediteljskih dometa, poput praizvedbe Simovićevog Putujućeg pozorišta Šopalović i prve verzije Sterijinih Rodoljubaca.
Uvek je rado pozivan da režira u pozorištima Atelje 212, Grad teatar Budva, Zvezdara teatar, Teatar Kult, Pozorište “Boško Buha”, kao i u pozorištima u Sarajevu, Zagrebu, Splitu, Rijeci.
Glumci su voleli da rade sa Mijačem jer je on kroz njih umeo da sprovede svoje ideje na način da su i sporedne uloge postajale vidljive i učestvovale u značenju predstave, naveo je JDP.
Umeo je da angažuje ansambl, da u glumcu potakne ono najbolje što ima da podari, “premda je Mijač bio poznat i kao strog i zahtevan reditelj”.
“Mijač je umeo da odabere pravi komad za dati društveni trenutak, ali je predstava Golubnjača Jovana Radulovića u Srpskom narodnom pozorištu 1982. izazvala tako jak odijum u vladajućim krugovima KP Vojvodine da je došlo do njene zabrane”, navodi se u saopštenju.
Hrabrim činom reditelja i glumaca predstava je uspela da preživi zabranu tako što je preseljena u Beograd, 1983, gde je odigrana čak 250 puta pred punim gledalištem Studentskog kulturnog centra.
Mijač je postavio predstavu Mrešćenje šarana Aleksandra Popovića (1929–1996) kojom je otvoren Zvezdara teatar, 1984, a 1987. postavio je provokativnu dramu Slobodana Selenića “Ruženje naroda” u Jugoslovenskom dramskom.
Radeći niz komada Biljane Srbljanović, čije je tri drame premijerno postavio, “Mijač je značajno doprineo njenom spisateljskom stasavanju u jednu od vodećih evropskih dramskih autorica”.
I pored mnogih poziva, Mijač je odlučio da se povuče iz aktivnog pozorišnog života 2011.
Rođen je 1934, u Bijeljini, u svešteničkoj porodici.
Komemoracija će biti održana u JDP a vreme komemoracije i sahrane biće objavljeni naknadno.
