Srpska pravoslavna crkva i vernici svake godine slave praznik Obrezanja 14. januara. Sveti Vasilije Veliki, odnosno Nova godina se takođe danas proslavlja prema zvaničnom crkvenom kalendaru u našoj zemlji
Na ovaj dan beležava se kod Srba i Mali Božić, budući da je u pitanju dan Obrezanja Gospodnjeg. Običaji se u osnovi ne razlikuju mnogo u odnosu na običaje za Božić, koji se obeležava 7. januara, ali se razlikuje priprema božićnog kolača. Tačnije, u određenim delovima naše zemlje su domaćice za taj dan pripremale kolač poznat kao Vasilica, što je neka vrsta česnice za Mali Božić. U Grčkoj se ovaj praznik obeležava 1. januara.
U zavisnosti od toga kog dana u sedmici je Sveti Vasilije Veliki, trpeza za krsnu slavu treba da bude posna ili mrsna. Ako pada u sredu ili petak, trebalo bi da slava Sveti Vasilije Veliki bude posna, dok je u ostale dane slavska trpeza mrsna.
Budući da je u crkvenom kalendaru ovaj dan označen kao Nova godina, to bi trebalo voditi posebno računa o tome šta radite tog dana, jer se smatra da će vam baš u takvom raspoloženju proći i nastupajuća godina.
Sveti Vasilije Veliki biografija
Smatra se da je u Cezareji, glavnom gradu maloazijske regije Kapadokija, što je teritorija današnje Turske, oko 329. godine rođen Vasilije. Njegova porodica bila je hrišćanska, a jedan njegov rođak je imao čin episkopa, dok mu je deda stradao tokom progona hrišćana.
U istorijskom smislu, Vasilije će ostati upamćen ne samo kao Svetac i prijatelj Grigorija Bogoslova, nego i kao nekoga ko je imao značajan uticaj na uspostavljanje opštežiteljne monaške tradicije.
Školovao se u Atini, gde i upoznaje Grigorija Bogoslova. Od vrsnih profesora stiče znanja iz mnogih nauka. Pored ostalih, uči astrologiju, filozofiju, retoriku, fiziku i druge.
Zatim se vraća u rodnu Cezareju i tamo najpre obavlja pravničke poslove, mada se ističe i kao retor.
Život Svetog Vasilija Velikog se promenio ubrzo. Tačnije, nakon poznanstva sa Jevstatijem Sevastejskim, arhiepiskopom Antiohije, koji je živeo asketski.
Vrlo brzo nakon tog susreta napušta svoj posao i odlučuje da svoj život posveti Svevišnjem. Krstio se 357. godine, posle čega odlazi na putovanje. Tom prilikom se uči monaštvi i podvizuje, posećujući Svetinje u Egiptu, Mesopotamiji, Siriji i Palestini.
Interesantno je pomenuti da postoji podatak da je godinu dana bio asketa u Egiptu. Dok je boravio kod arhimandrita Porfirija, Vasilije se hranio isključivo voćem i povrćem.
Po završetku putovanja po pomenjutim zemljama, kreće put Jerusalima. Tamo se u potpunosti predaje asketskom načinu života, posle čega se vraća u svoj rodni rgad. Uz njega, bilo je još monaha koji su se priklonili asketizmu, među kojima je bio i Vasilijev brat po imenu Petar. Svi oni su živeli u blizini malog mesta Anesi, na obalama Crnog mora, gde je bilo imanje Vasilijeve porodice.
U to vreme su tadašnji arhiepiskop Cezareje, ali i drugi velikodostojnici, prihvatili su Arijevo učenje, koje se u suštini kosilo sa hrišćanstvom. Tačnije Arije je smatrao da treba razlikovati Boga, koji je Tvorac i Isusa Hrista, koji je prema njegovom učenju, Božije stvorenje. Sve to je prilično pogodilo Vasilija i to je osnovni razlog zbog koga se on povukao na imanje kod Anesija.
Pet godina docnije vraća se u rodni grad, gde biva najpre rukopoložen za sveštenika. Svoj život posvećuje dobrotvornom radu, koji je fokusiran na gradnju takozvanih Vasilijada, što su bile narodne kuhinje, ali i bolnice i azili, koji su imali humanitarni karakteri.
Kako je ubrzo nakon toga preminuo tadašnji episkop Cezareje, a na njegovo mesto postavljen Jevstatije, koji nije bio blagonaklon prema njemu i njegovom radu, to Vasilije odlučuje da ponovo ode na svoje imanje kod Anesija.
I upravo je taj događaj značajan za vascelo hrišćanstvo, uzevši u obzir da je Vasilije, u društvu Svetog Grigorija, sa kojim je otišao na imanje, ali i drugih ljudi okupljenih oko njih, i zvanično uspostavio pravila monaškog života, koja je tom prilikom i pismeno zabeležio.
Za episkopa Cezareje Vasilije je izabran 370. godine, nakon smrti episkopa Jevstatija, koji ga je prethodno pozvao na pomirenje i od njega zatražio pomoć u borbi protiv arijanstva.
U narednih deset godina, sve dok se nije upokojio 1. odnosno 14. januara 379. godine, bio je episkop Cezareje. Za Sveca je proglašen vrlo brzo nakon upokojenja.
