Zimski Krstovdan slavi se uvek uoči Bogojavljenja i spada u nepokretne praznike. U kalendaru SPC nije obeležen crvenim slovom, za razliku od Krstovdana koji se slavi 27. septembra.
Srpska pravoslavna crkva i vernici 18. januara obeležavaju Krstovdan – dan strogog posta koji se slavi uoči Bogojavljenja.
Krstovdan mnogi Srbi slave i kao svoju krsnu slavu.
Praznik se vezuje za svetkovanje Bogojavljenja, praznika Krštenja Isusa Hrista, kao i za dan posvećen svetom Jovanu Krstitelju, koji ga je krstio u reci Jordan.
Zimski Krstovdan prethodi sledećem velikom prazniku, Bogojavljenju, kao i Svetom Jovanu – Jovanjdanu, koji su u crkvenom kalendaru upisani crvenim slovom.
Prema narodnim običajima u nekim delovima Srbije na Krstovdan valja da se opere sav veš i očisti kuća. Posti se strogo, prvi put posle Božića, jer je do ovog dana bilo razrešenje zbog velikog praznika. Zato je u srpskom narodu ostala izreka: “Ko se krstom krsti, taj Krstovdan posti”.
Po narodnom predskazanju vremena, koji vetar duva na Krstovdan, taj vetar će najčešće duvati tokom godine.
U Sremu se veruje da se danas vetrovi krste (ukrštaju, duvaju jedan drugome u susret), a pobeđuje jači.
U dvanaest dana, počeći od Božića zaključno s Krstovdanom, ogleda se dvanaest meseci godine koja dolazi.
Tačno u ponoć treba pogledati u nebo i zamisliti želju. U nekim krajevima postoji običaj da se uoči praznika krst stavi u vodu i unese u crkvu.
Ako se krst smrzne, veruje se da će godina biti rodna i zdrava, a ako se ne smrzne biće oskudna i bolešljiva.
