Na današnji dan, 30. aprila 313. godine, rimski car Konstantin Veliki je Milanskim ediktom legalizovao hrišćanstvo u Rimskom carstvu.
Milanski edikt je zakonski akt koji su doneli carevi Konstantin Veliki i Licinije, a kojim je proglašena verska ravnopravnost i prestanak progona hrišćana koje je trajalo tri stotine godina. Proglašen je u Mediolanu (današnji Milano) 313. godine. Njime hrišćanstvo nije postalo državna religija, niti je bilo privilegovano, ali je vernicima dozvoljeno d javno ispovedanje vere, bez posledica.
Zakon nije samo zabranio progone hrišćana, već je naredio da se onima kojima je imovina po tom osnovu bila konfiskovana – vrati, što uključuje i imovinu koja je pripadala Crkvi.
Godine 2013. obeleženo je 1700 godina od donošenja Milanskog edikta. Konstantin Veliki povezao je tri grada sa raznih krajeva Evrope i Azije, austrijski Karnuntum, srpski Niš i turski Izmit. Fondacija „Art Karnuntum“ proglasila je te godine Srbiju i Niš za veliko svetsko mesto istorije.
Mesto antičkog Naisa i carske palate Medijana u staroj istoriji Srbije, evropske civilizacije, mediteranskog i balkanskog sveta dobro je poznato. Svi istraživači su se složili da je Nais mesto sa „slavnom prošlošću” – administrativni, vojni, kulturni i privredni centar šire oblasti. U njemu Medijana sa svojim pokretnim i nepokretnim spomenicima, čije stvaranje je započeo Konstantin Veliki, predstavlja značajno središte na istorijskoj i kulturnoj karti Balkana, u svim razdobljima stare istorije Niša.
Konstantin Veliki (lat. Constantinus Magnus rođen je 27. februara oko 272 u današnjem Nišu (rim. Nais) Srbija, a preminuio 22. maja 337. godine u Izmitu (rim.Nikomedia) Turska.
Bio je rimski car poznat po tome što je doneo dve sudbonosne odluke koje su promenile tok evropske istorije. S jedne strane, stao na kraj progonu hrišćana, pa čak i prešao na njihovu veru, obezbedivši hrišćanstvu zavidan položaj vodeće monoteističke religije (koji ima i danas); s druge strane osnovao je grad ravan Rimu — Konstantinopolj (Istanbul), osiguravši tako opstanak Carstva na Istoku dugo posle pada Rima i zapadnih provincija u 5. veku.
