Na obroncima planine Stolovi, gleda na Ibar i neprikosoveno vekovima stoji Maglič – istorijski važna tvrđava koja je podignuta u vreme vladavine kralja Uroša u 13. veku. Maglič je jedan od 200 srednjovkovnih srpskih gradova.
Maglič prkosi na nadmorskoj visini od oko 150 metara, dok se oko njega uvija Ibar.
Legenda kaže da je ovo utvrđenje dobilo naziv po gustoj magli koja je često pokrivala čitav ovaj deo.
“Maglič je veličanstven”, ovom rečenicom reporter redakcije Vidi Srbiju Luka Stojković opisuje ovaj lokalitet.
On dodaje da samim prilaskom, Maglič obuzima lepotom i posebnošću.
“Sam uspon ka tvrđavi je interesantan, nije naporan osim što je prelazak preko “nesigurnog” drvenog mosta malo jeziv sve ostalo je pravo uživanje. Kada i stignete gore znate da vredi svaki kilometar i korak koji ste potrošili da sve to vidite”, kaže Stojković.
Tvrđava Maglič je na “samo” 100 metara uzvišenja, iznad reke Ibar i potrebno je dvadeset minuta laganog hoda do samih zidina.
“Pogled sa vrha utvrđenja na planinu Stolov je fantastičan, ostavlja bez reči. Osećaj da se nalazite u tvrđavi koja potiče još iz XIII veka je neopisiv i teško ga je dočarati rečima”, ističe ovaj mladi reporter.
Zidine su uglavnom očuvane, a čitav kompleks je proglašen za spomenik kulture od izuzetnog značaja. Tvrđava sadrži Crkvu Svetog Đorđa, glavne i pomoćne kapije, cisterne za vodu i sedam kula visokih dvanaest metara, dok je osma – Donžon – arhitektonski pojam za najjaču kulu, „utvrdu u utvrdi“ – visoka dvadeset metara.
Sami bedemi Magliča su dugački blizu 300 metara, a ceo grad se proteže na površini od dve hiljade kvadratnih metara.
Pre sedam godina pod pokroviteljstvom italijanske vlade i Grada Kraljeva, lokalitet je obnovljen, kad su izvršeni obimni restauratorsko-konzervatorski radovi.
ISTORIJAT
Postoje samo nezvanični podaci da je ova tvrđava podignuta u drugoj polovini 13. veka, za vreme vladavine kralja Uroša I Nemanjića, sina Stefana Prvovenčanog. Nakon mongolskog spaljivanja Žiče 1241. godine, kralj je naredio izgradnju tvrđave koja bi zaustavila prodor neprijatelja ka Studenici i zadužbinama u Sopoćanima i Gracu. Postoji i legenda da je Maglič sazidala Irina Kantakuzin, supruga despota Đurđa Brankovića, koja je zbog naširoke omraženosti nazvana prokletom jerinom.
Zdanje se i danas u narodu naziva Jerinin grad. Međutim, stručnjaci odbacuju to predanje, jer bi to značilo da je utvrđenje sagrađeno početkom 15. veka. Prvi pouzdani podaci o Magliču mogu se primetiti u biografiji arhiepiskopa Danila II iz 1335/6. godine: „I u Magliču gradu podiže prekrasne palate i ostale ćelije… I tu, u crkvi Svetog Georgija, u gradu tome, utvrdi božanstveni zakon…“
Jedna od teorija je da je jorgovane posadio kralj Srbije Uroš I, kako bi pokazao svoju ljubav prema katoličkoj kraljici Jeleni Anžujskoj kao i da bi se ova francuska plemkinja osećala kao kod kuće. U prvoj polovini 13. u dolini Jorgovana sagrađena je srednjevekovna tvrđava Maglič.
U srednjevekovnom periodu, Maglič je nosio titulu zaštitnika. Čuvao je celu Rašku, Žičku i Pećku patrijaršiju, i što je najvažnije manastire Žiču i Studenicu.
Maglič je 1979. godine proglašen spomenikom kurlture od izuzetnog značaja.
