Na današnji dan, 17. februara 1942. godine, Nemci su iz koncentracionog Logora na Crvenom krstu kamionima odvozili zatočene Jevreje na brdo Bubanj gde je streljano hiljadu muškaraca, žena i dece.
Istorija beleži da su Nemci izdvajali po 12 lica, odvozili ih na Bubanj i streljali u potiljak. Mučko ubijanje Jevreja trajalo je od ujutru do četiri sata po podne.
Toga dana je streljano preko hiljadu Jevreja, među njima dve žene i 12 dečaka.
Ako bi se desilo da neka žrtva nije ubijena od strane streljačkog voda, jedan od Nemaca imao je zadatak da proverava žrtve, pa oni koji su pokazivali znake života, dobijali su metak u glavu iz njegovog revolvera.
Po tvrdnjama svedoka, rake na Bubnju bile su toliko pune da je svega deset santimetara zemlje moglo biti bačeno na leševe.
Do kraja Drugog svetskog rata na Bubnju je streljano oko 30.000 ljudi, Jevreja, Roma, Srba, rodoljuba i antifašista.
Stratište je prvobitno obeleženo spomen-piramidom 1950. godine, dok je novi monumentalni spomenik, delo vajara Ivana Sabolića, otkriven 1963. godine.
Ceo kompleks je parkovski uređen, sa memorijalnom stazom koja je duga oko pola kilometra i reljefom u mermeru sastavljenog od pet kompozicija koje simbolizuju „mašinu za ubijanje“, vešanje i streljanje, bunt naroda, kapitulaciju osvajača i pobedu, i trima monumentalnim betonskim obeliscima koji simbolizuju uzdignute ruke sa stisnutim pesnicama.
Spomen-park Bubanj je kao autentično mesto masovnog fašističkog terora stavljen pod zaštitu države u maju 1973 godine, a aprila 1979. godine odlukom Skupštine Srbije, proglašen je kulturnim dobrom od izuzetnog značaja.
