Prvo naselje na mestu današnjeg Đurđeva pominje se 1513. godine kao posed sremskog vladike. U turskom periodu ovo naselje je pripadalo titelskoj nahiji posle čega je potpuno opustelo.
Naseljavanje današnjeg Đurđeva je otpočelo1800. godine, kada su se 203 srpske porodice doselile iz Temerina. Srbi Temerinci, njih 1610 duša su otišli iz tog mesta jer ga je kao posed kupio spahija, grof Šandor Sečenji 1796. godine. Tada je i pravoslavna parohija osnovana, a prvi parosi (1803) bili su pop Jovan Popović i pop Miša Kostić, koji su crkvene matice sa sobom doneli. Dozvolu za gradnju crkve dobili su 1805. godine od Dvorskog ratnog saveta u Beču. Temelji hramovni su osvećeni 4. avgusta/23. jula 1805. godine. Već 1806. godine podignuta ja pravoslavna crkva Sv. Vaznesenja Gospodnjeg. Bila je to jedna od najlepših i najveći seoska pravoslavnih bogomolja u Slavoniji. Po jednom zapisu u crkvenom inventaru iz 1851. godine koji uneo stari pop Nikolić, proizilazi da je “Cerkov Georgijevačka… sozidana jest trudom i iždivenijem celoga obšćestva leta Gospodnjeg 1802… abije vtoroga leta (druge godine) po preseljeniji iz Temerina”. Po đurđevačkom pop Simi Nikoliću iz 1892. godine, zvanični državni podaci su bili netačni!? U drugoj polovini19 veka počinje doseljavanje Rusina – tzv. “Rutena” iz Ruskog Krstura i Kucure.
Nakon građanskog rata 1848-1849. godine u leto 1850. godine sastavljen je izveštaj o stradanju pravoslavnih crkvi u Šajkaškoj. Opština Đurđevo je prijavila štetu 13.966 f. 32 novčića. Ali Poverenstvo je mnogo manje predložilo kao nadoknadu. Tako je za crkvene utvari ponuđeno 810 f. a za opravu i unutrašnji nameštaj crkve samo 5592 f. Tako da je ukupno predviđeno 6402 f., na koliko je i Ministarstvo ratno u Beču pristalo.
Broj stanovnika u Đurđevu u drugoj polovini 19. veka je rastao. Bilo je to srpsko mesto, a drugih nacija je bilo znatno manje. Tako je 1880. godine u tom mestu zapisano: 2716 Srba, 29 Mađara, 67 Nemaca, 2 Rumuna, 326 Rutena, i “ostalih” – 163. Ukupno je živelo u Đurđevu tada 3303 stanovnika. Deset godina potom dupliran je broj Rutena, a Mađara višestruko povećan, a od “ostalih” niko nije ostao. Tako je 1890. godine bilo ukupno žitelja 3915, od kojih je Srba – 2918, Mađara 136, Nemaca 83, Rutena 777 i jedan Hrvat.
Prema pravoslavnoj parohijskoj statistici za kraj 1891. godine u mestu je bilo: 3015 pravoslavnih duša, u 618 pravoslavnih domova, dva pravoslavna sveštenika, 290 učenika u četiri osnovne škole.
Za vreme prevrata 1918. godine, meštanin, vlasnik drogerije Branko Dragić je osnovao u Đurđevu “Narodnu gardu”. Ista formacija je trebalo da štiti građanstvo od pljačke, razbojništva i otimačina. Branko Dragić je za vreme Prvog svetskog rata, uz pomoć nekoliko gardista razoružao grupu nemačkih vojnika, koji su se preko Titela povlačili. Dragić i njegov prijatelj Lazar Mušicki bili su odgovorni za ubistvo meštanina Mađara, Andrije Arve i njegove majke, koje se dogodilo tok noći dok su oslobađali jednog ruskog zarobljenika koji je služio kod porodice Arve.
