Na današnji dan, 9. oktobra u Dolcu kod Travnika rođen je naš jedini Nobelovac, Ivo Andrić.
Ivo Andrić je rođen u Dolcu, 9. oktobra 1892. godine, a umro je u Beogradu, 13. marta 1975. godine. Bio je srpski i jugoslovenski književnik i diplomata Kraljevine Jugoslavije.
Godine 1961. 10. decembra, dobio je Nobelovu nagradu za književnost „za epsku snagu kojom je oblikovao teme i prikazao sudbine ljudi tokom istorije svoje zemlje”, za roman “Na Drini ćuprija”.
Kao gimnazijalac, Andrić je bio pripadnik naprednog revolucionarnog pokreta protiv Austrougarske vlasti “Mlada Bosna” i strastveni borac za oslobođenje južnoslovenskih naroda od Austrougarske monarhije.
U austrijskom Gracu je diplomirao i doktorirao, a vreme između dva svetska rata proveo je u službi u konzulatima i poslanstvima Kraljevine Jugoslavije u Rimu, Bukureštu, Gracu, Parizu, Madridu, Briselu, Ženevi i Berlinu.
Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti u koju je primljen 1926. godine.
Njegova najpoznatija dela su pored romana “Na Drini ćuprija” i “Travnička hronika”, “Prokleta avlija”, “Gospođica” i ” Jelena, žena koje nema”. U svojim delima se uglavnom bavio opisivanjem života u Bosni za vreme osmanske vlasti.
U Beogradu je osnovana Zadužbina Ive Andrića, prva i najvažnija odredba piščeve oporuke bila je da se njegova zaostavština sačuva kao celina i da se, kao legat odnosno, zadužbina, nameni za opšte kulturne i humanitarne potrebe.
Na osnovu piščeve testamentarne volje, svake godine dodeljuje se Andrićeva nagrada za priču ili zbirku priča napisanu na srpskom jeziku.
