Drugi pešadijski puk „Кnjaz Mihajlo”, poznat pod nazivom Gvozdeni puk, bio je puk srpske vojske tokom ratova od 1912. do 1918. godine. Na Starom groblju u Nišu sahranjena su tridesetpetorica pripadnika ovog legendarnog puka.
Uoči rata, 7. oktobra 1912. godine kad je puk pošao iz Prokuplja u rat protiv Turaka brojao je 60 oficira, 445 podoficira i kaplara, 4210 redova i 29 muzičara. Ovaj puk prvog poziva popunjavali su srpski vojnici u najboljoj životnoj snazi, od 21 do 31 godine starosti.
Na krvavom ali pobedonosnom putu, puk je imao i velike gubitke ali je stekao i besmrtnu slavu.
U Drugom balkanskom ratu 1913. godine u borbama sa Bugarima poginulo je 50 odsto vojnika, komandant puka Ćira Daskalović, svi komandanti bataljona i svi komandiri četa.
Od ovog rata, puk počinje da se naziva „Gvozdeni“.
Proslavio se u Bregalničkoj bici, u Prvom svetskom ratu učestvovao je u Cerskoj bici, i to u samom njenom centru, na Tekerišu. Posebno su zabeležena dela pripadnika Gvozdenog puka u Кolubarskoj bici.
Videći kako mu ljudstvo gine, drugi ratni komandant puka, pukovnik Milivoje Stojanović, lično je poveo puk u novi juriš i tom prilikom je Кremenica osvojena a pukovnik Stojanović poginuo.
U njegovu čast kompozitor Stanislav Binički je komponovao „Marš na Drinu„.
Puk je sve do 5. maja 1920. godine zadržan u Beogradu kao gardijska jedinica, obezbeđujući Dvor, Narodnu skupštinu i ministarstva.
Tek kada je formirana garda, puk je demobilisan.
Na Starom groblju “Gorica” u Nišu 35 je spomenika ovim herojima.
Projekat “Aleja zaboravljenih velikana” sufinansiralo Ministarstvo kulture i informisanja Republike Srbije.
